ใครออกเดทกับ มาดาม เดอ ปงปาดูร์?

ฌานน์ อ็องตัวแน็ต ปัวซง มาร์กีซ เดอ ปงปาดูร์ (ฝรั่งเศส: Jeanne Antoinette Poisson, Marquise de Pompadour) หรือรู้จักกันในชื่อ มาดาม เดอ ปงปาดูร์ (ฝรั่งเศส: Madame de Pompadour; 29 ธันวาคม ค.ศ. 1721 – 15 เมษายน ค.ศ. 1764) เป็นสมาชิกในราชสำนักฝรั่งเศส โดยดำรงตำแหน่งพระสนมเอกของพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 แห่งฝรั่งเศสตั้งแต่ ค.ศ. 1745 ถึง 1751 และยังคงมีอิทธิพลในฐานะคนโปรดในราชสำนักจนกระทั่งเสียชีวิต

ปงปาดูร์รับผิดชอบในด้านพระราชกรณียกิจและเป็นผู้ช่วยและที่ปรึกษาที่มีคุณค่า แม้ว่าเธอจะมีสุขภาพไม่ดีและมีศัตรูทางการเมืองมากมาย เธอรักษาตำแหน่งขุนนางของตัวเธอและญาติ และสร้างเครือข่ายของผู้จ้างและผู้สนับสนุน เธอระมัดระวังเป็นพิเศษที่จะไม่สร้างความบาดหมางแก่มารี เลชชินสกา พระราชินีผู้มีชื่อเสียง ณ วันที่ 8 กุมภาพันธ์ 1756 มาร์กีซ เดอ ปงปาดูร์ได้รับการแต่งตั้งเป็นนางสนองพระโอษฐ์คนที่ 13 หลังจากพระราชินี ซึ่งถือว่ามีเกียรติที่สุดในราชสำนัก ซึ่งทำให้เธอได้รับเกียรติ

ปงปาดูร์เป็นผู้อุปถัมภ์คนหลักในด้านสถาปัตยกรรมและมัณฑนศิลป์ โดยเฉพาะเครื่องถ้วยเปลือกไข่ เธอเป็นผู้อุปถัมภ์นักปรัชญาในยุคเรืองปัญญา รวมถึงวอลแตร์

นักวิจารณ์ที่เป็นปฏิปักษ์ในเวลานั้นส่วนใหญ่มักจะโจมตีเธอว่าเป็นผู้มีอิทธิพลทางการเมืองที่ชั่วร้าย แต่บรรดานักประวัติศาสตร์กลับสนับสนุนเธอมากกว่า โดยเน้นย้ำถึงความสำเร็จของเธอในฐานะผู้อุปถัมภ์ศิลปะและผู้สนับสนุนความภาคภูมิใจของชาวฝรั่งเศส นักประวัติศาสตร์สมัยใหม่ระบุว่า นักวิจารณ์ปงปาดูร์นั้นได้รับแรงขับเคลื่อนจากความกลัวต่อการล้มล้างลำดับชั้นที่มีอยู่ ซึ่งปงปาดูร์เป็นตัวแทนของอำนาจและอิทธิพลในฐานะสตรีที่ไม่ได้เกิดในระบอบขุนนาง

พระเจ้าหลุยส์ที่ 15 (ฝรั่งเศส: Louis XV de France; 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1710 – 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1774) หรือ พระปิยราช (ฝรั่งเศส: le Bien-Aimé) เป็นพระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1715 จนกระทั่งสวรรคต พระองค์สืบราชสมบัติต่อจากพระราชปัยกาคือ พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 เมื่อตอนพระชนมายุ 5 ขวบจนกระทั่งทรงเจริญพระชนมายุครบ 13 พรรษาในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1723 อาณาจักรจึงถูกปกครองโดยฟีลิปที่ 2 ดยุกแห่งออร์เลอ็องและพระคาร์ดินัลแฟลรีเป็นมุขมนตรีแห่งรัฐจนถึงปี 1743 ซึ่งขณะนั้นพระมหากษัตริย์เข้าควบคุมอาณาจักรแต่เพียงผู้เดียว

ทรงขึ้นครองราชย์เมื่อยังทรงพระเยาว์ การบริหารราชการในระยะแรกอยู่ในความรับผิดชอบของอ็องเดร แร์กึล เดอ แฟลรี เมื่อเจริญพระชันษาขึ้นก็ทรงเอาพระทัยในการบริหารประเทศ แต่ทรงพยายามรักษาความยิ่งใหญ่ของฝรั่งเศสไว้เช่นสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ด้วยการทำสงครามกับเพื่อนบ้านหลายครั้งแต่ ทำให้สิ้นเปลืองงบประมาณไปเป็นจำนวนมาก ภายหลังทรงเริ่มละทิ้งราชการไปสนพระทัยในวิทยาศาสตร์และสนทนากับปัญญาชน รวมถึงทรงมีสัมพันธ์กับสตรีสูงศักดิ์หลายคน ถือว่าสถาบันกษัตริย์ของฝรั่งเศสเริ่มเสื่อมความนิยมและเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์มากขึ้น การบริหารประเทศไร้ประสิทธิภาพจนนำไปสู่วิกฤตการณ์ในรัชกาลต่อมา