ใครออกเดทกับ พระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร?

สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร (อังกฤษ: George IV of the United Kingdom หรือ George Augustus Frederick) (12 สิงหาคม ค.ศ. 1762 – 26 มิถุนายน ค.ศ. 1830) เป็นพระมหากษัตริย์ราชวงศ์ฮันโนเฟอร์ของสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ และพระมหากษัตริย์แห่งฮาโนเวอร์ แห่งราชอาณาจักรฮันโนเฟอร์ ระหว่างวันที่ 29 มกราคม ค.ศ. 1820 จนสวรรคตเมื่อวันที่ 26 มิถุนายน ค.ศ. 1830

พระเจ้าจอร์จที่ 4 เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม ค.ศ. 1762 ที่พระราชวังวินด์เซอร์ บาร์คเชอร์ สหราชอาณาจักร เป็นพระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร และ สมเด็จพระราชินีชาร์ล็อทเทอแห่งสหราชอาณาจักร ทรงเสกสมรสกับคาโรลีเนอแห่งเบราน์ชไวค์-ว็อลเฟินบึทเทิล ก่อนขึ้นครองราชย์สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 4 ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เมื่อพระราชบิดา มีพระอาการหนักจากโรคที่ขณะนั้นไม่ทราบสาเหตุที่พระอาการคล้ายกับผู้เป็นโรคจิต แต่ในปัจจุบันเชื่อกันว่าทรงเป็นโรคพอร์ฟิเรีย (porphyria)

สมัยรีเจ็นซี (English Regency) หรือช่วงระยะเวลา 9 ปีที่เจ้าชายผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์สิ้นสุดลงเมื่อพระเจ้าจอร์จที่ 3 เสด็จสวรรคตเมื่อปี ค.ศ. 1820 และเป็นปีที่ได้รับชัยชนะในสงครามนโปเลียน (Napoleonic Wars) ในยุโรป

พระเจ้าจอร์จที่ 4 เป็นพระมหากษัตริย์ที่มีพระนิสัยดื้อรั้นและมักจะทรงเข้ายุ่งเกี่ยวทางการเมืองโดยเฉพาะในเพิ่มเสรีภาพให้แก่โรมันคาทอลิก แต่ไม่เท่าพระราชบิดา เกือบตลอดสมัยที่ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์และสมัยที่ครองราชย์ผู้ที่ควบคุมรัฐบาลในฐานะนายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักรคือโรเบิร์ต เจ็นคินสัน เอิร์ลแห่งลิเวอร์พูลที่ 2

พระเจ้าจอร์จที่ 4 เป็นที่รู้จักในประวัติศาสตร์ในการที่ทรงเป็นแบบอย่างของการใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยตลอดพระชนม์ชีพ ในปี ค.ศ. 1797 ทรงมีน้ำหนักถึง 17 สโตน (111 กิโลกรัม หรือ 245 ปอนด์) ในปี ค.ศ. 1824 เครื่องรัดพระองค์ (corset) ต้องทำสำหรังรอบเอว 50 นิ้ว (127 เซนติเมตร) พระเจ้าจอร์จที่ 4 ไม่ทรงมีความสัมพันธ์ที่ดีนักกับพระราชบิดาและพระมเหสีผู้ที่ทรงห้ามมิให้เข้าพิธีราชาภิเษกของพระองค์ ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์ลักษณะการใช้ชีวิตอันหรูหราฟุ้งเฟ้อ ในระหว่างรัชสมัยของพระองค์ทรงจ้างให้สถาปนิกจอห์น แนช ให้สร้างวังหลวง[1] (Royal Pavilion) ที่หรูหราแบบจินตนาการที่ไบรทตันเมืองริมทะเลทางใต้ของอังกฤษ และบูรณะพระราชวังบัคคิงแฮม และเซอร์เจฟฟรี ไวแอ็ทวิลล์ให้บูรณะปฏิสังขรณ์พระราชวังวินด์เซอร์ และทรงมีอิทธิพลในการก่อตั้งพิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์แห่งชาติแห่งลอนดอน และ ราชวิทยาลัยแห่งลอนดอน (King's College London)

Grace Dalrymple Elliott (c. 1754 – 16 May 1823) was a Scottish courtesan, writer and spy resident in Paris during the French Revolution. She was an eyewitness to events detailed in her memoirs, Journal of my life during the French Revolution (Ma Vie sous la Révolution) published posthumously in 1859. She was mistress, first to the future George IV, by whom she is said to have borne an illegitimate daughter, and then to the Duke of Orléans. Elliott trafficked correspondence and helped condemned Royalists and members of the French nobility escape from the First French Republic during the Reign of Terror. She was arrested several times but managed to avoid the guillotine, and was released following the military coup that ended the Terror and resulted in the execution of Robespierre.

In the acclaimed but widely controversial 2001 film adaptation of her memoirs by French New Wave director Éric Rohmer as The Lady and the Duke, Grace Elliot was played by English actress Lucy Russell.

Mary Robinson (née Darby; 27 November 1757 – 26 December 1800) was an English actress, poet, dramatist, novelist and celebrity figure. She lived in England, in the cities of Bristol and London; she also lived in France and Germany for a time. She enjoyed poetry from the age of seven and started working, first as a teacher and then as an actress, from the age of 14. She wrote many plays, poems and novels. She was a celebrity, gossiped about in newspapers, famous for her acting and writing. During her lifetime she was known as "the English Sappho". She earned her nickname "Perdita" for her role as Perdita (heroine of Shakespeare's The Winter's Tale) in 1779, and was the first public mistress of King George IV while he was still Prince of Wales.