ใครออกเดทกับ Grace Elliott?

Grace Dalrymple Elliott (c. 1754 – 16 May 1823) was a Scottish courtesan, writer and spy resident in Paris during the French Revolution. She was an eyewitness to events detailed in her memoirs, Journal of my life during the French Revolution (Ma Vie sous la Révolution) published posthumously in 1859. She was mistress, first to the future George IV, by whom she is said to have borne an illegitimate daughter, and then to the Duke of Orléans. Elliott trafficked correspondence and helped condemned Royalists and members of the French nobility escape from the First French Republic during the Reign of Terror. She was arrested several times but managed to avoid the guillotine, and was released following the military coup that ended the Terror and resulted in the execution of Robespierre.

In the acclaimed but widely controversial 2001 film adaptation of her memoirs by French New Wave director Éric Rohmer as The Lady and the Duke, Grace Elliot was played by English actress Lucy Russell.

สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร (อังกฤษ: George IV of the United Kingdom หรือ George Augustus Frederick) (12 สิงหาคม ค.ศ. 1762 – 26 มิถุนายน ค.ศ. 1830) เป็นพระมหากษัตริย์ราชวงศ์ฮันโนเฟอร์ของสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ และพระมหากษัตริย์แห่งฮาโนเวอร์ แห่งราชอาณาจักรฮันโนเฟอร์ ระหว่างวันที่ 29 มกราคม ค.ศ. 1820 จนสวรรคตเมื่อวันที่ 26 มิถุนายน ค.ศ. 1830

พระเจ้าจอร์จที่ 4 เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม ค.ศ. 1762 ที่พระราชวังวินด์เซอร์ บาร์คเชอร์ สหราชอาณาจักร เป็นพระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร และ สมเด็จพระราชินีชาร์ล็อทเทอแห่งสหราชอาณาจักร ทรงเสกสมรสกับคาโรลีเนอแห่งเบราน์ชไวค์-ว็อลเฟินบึทเทิล ก่อนขึ้นครองราชย์สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 4 ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เมื่อพระราชบิดา มีพระอาการหนักจากโรคที่ขณะนั้นไม่ทราบสาเหตุที่พระอาการคล้ายกับผู้เป็นโรคจิต แต่ในปัจจุบันเชื่อกันว่าทรงเป็นโรคพอร์ฟิเรีย (porphyria)

สมัยรีเจ็นซี (English Regency) หรือช่วงระยะเวลา 9 ปีที่เจ้าชายผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์สิ้นสุดลงเมื่อพระเจ้าจอร์จที่ 3 เสด็จสวรรคตเมื่อปี ค.ศ. 1820 และเป็นปีที่ได้รับชัยชนะในสงครามนโปเลียน (Napoleonic Wars) ในยุโรป

พระเจ้าจอร์จที่ 4 เป็นพระมหากษัตริย์ที่มีพระนิสัยดื้อรั้นและมักจะทรงเข้ายุ่งเกี่ยวทางการเมืองโดยเฉพาะในเพิ่มเสรีภาพให้แก่โรมันคาทอลิก แต่ไม่เท่าพระราชบิดา เกือบตลอดสมัยที่ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์และสมัยที่ครองราชย์ผู้ที่ควบคุมรัฐบาลในฐานะนายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักรคือโรเบิร์ต เจ็นคินสัน เอิร์ลแห่งลิเวอร์พูลที่ 2

พระเจ้าจอร์จที่ 4 เป็นที่รู้จักในประวัติศาสตร์ในการที่ทรงเป็นแบบอย่างของการใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยตลอดพระชนม์ชีพ ในปี ค.ศ. 1797 ทรงมีน้ำหนักถึง 17 สโตน (111 กิโลกรัม หรือ 245 ปอนด์) ในปี ค.ศ. 1824 เครื่องรัดพระองค์ (corset) ต้องทำสำหรังรอบเอว 50 นิ้ว (127 เซนติเมตร) พระเจ้าจอร์จที่ 4 ไม่ทรงมีความสัมพันธ์ที่ดีนักกับพระราชบิดาและพระมเหสีผู้ที่ทรงห้ามมิให้เข้าพิธีราชาภิเษกของพระองค์ ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์ลักษณะการใช้ชีวิตอันหรูหราฟุ้งเฟ้อ ในระหว่างรัชสมัยของพระองค์ทรงจ้างให้สถาปนิกจอห์น แนช ให้สร้างวังหลวง[1] (Royal Pavilion) ที่หรูหราแบบจินตนาการที่ไบรทตันเมืองริมทะเลทางใต้ของอังกฤษ และบูรณะพระราชวังบัคคิงแฮม และเซอร์เจฟฟรี ไวแอ็ทวิลล์ให้บูรณะปฏิสังขรณ์พระราชวังวินด์เซอร์ และทรงมีอิทธิพลในการก่อตั้งพิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์แห่งชาติแห่งลอนดอน และ ราชวิทยาลัยแห่งลอนดอน (King's College London)

Arthur Annesley, 1st Earl of Mountnorris FRS (7 August 1744 – 4 July 1816) was an Irish peer.

He was the son of Richard Annesley, 6th Earl of Anglesey, and Juliana Donovan, Countess of Anglesey, who belonged to the junior sept of the O'Donovans of Clan Loughlin, the Donovans of Ballymore in County Wexford. She was initially rumoured to be of lower birth, the ancient pedigrees of some Irish families not being widely known in the English-speaking world at that time, and hers deriving from a remote region of Ireland, the Barony of Carbery. Countess Juliana was the great-great-great-granddaughter of Donel Oge na Cartan O'Donovan, the 1st Lord of Clan Loughlin to hold his territories from the Crown, from 1616 (see surrender and regrant).

He succeeded to the title of 6th Baron Altham, of Altham, in County Cork, and to the title of 8th Viscount Valentia upon his father's death on 14 February 1761.

On 22 April 1771, the House of Lords decided that his claim to his father's English titles was not valid, and that therefore these titles had become extinct on his father's death in 1761. He was created 1st Earl of Mountnorris [Ireland] on 3 December 1793.

หลุยส์ ฟีลิปที่ 2 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง (อังกฤษ: Louis Philippe II, Duke of Orléans หรือ Louis Philippe Joseph d'Orléans) (13 เมษายน ค.ศ. 1747 - 6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1793) หลุยส์ ฟีลิปที่ 2 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง ผู้เป็นดยุกแห่งออร์เลอ็ององค์ที่ 5 เป็นขุนนางชาวฝรั่งเศสของสายย่อยของราชวงศ์บูร์บงซึ่งเป็นราชวงศ์ที่ครองฝรั่งเศสอยู่ในขณะนั้น หลุยส์ ฟีลิปเป็นผู้สนับสนุนการปฏิวัติฝรั่งเศสอย่างขันแข็งและเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น “ฟีลิป เอกาลีเต” (Philippe Égalité) แต่กระนั้นก็ยังตกเป็นเหยื่อของการถูกประหารชีวิตโดยกิโยตีนระหว่างสมัยแห่งความน่าสะพรึงกลัว

ลูกชายของหลุยส์ ฟิลิปป์ต่อมาขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศสหลังจากการปฏิวัติเดือนกรกฎาคมในปี ค.ศ. 1830 หลังจากการสนับสนุนการปฏิวัติคำว่าฝ่ายออร์เลอ็องนิสต์กลายมามีความหมายถึงขบวนการที่สนับสนุนระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ