ใครออกเดทกับ Dalida?

Iolanda Cristina Gigliotti (Italian: [joˈlanda kriˈstiːna dʒiʎˈʎɔtti]; 17 January 1933 – 3 May 1987), professionally known as Dalida (French: [dalida], Italian: [daliˈda]; Arabic: داليدا), was an Italian naturalized French singer and actress. Leading an international career, Dalida has sold over 140 million records worldwide. Some of her best known songs include "Bambino", "Ciao amore, ciao", "Gigi l'amoroso", "Il venait d'avoir 18 ans", "Laissez-moi danser", "Salma ya salama", "Helwa ya baladi", "Mourir sur scène", and "Paroles, paroles" featuring spoken word by film star Alain Delon.

Initially an actress, she made her debut in the film A Glass and a Cigarette by Niazi Mustapha in 1955. A year later, having signed with the Barclay record company, Dalida achieved her first success as a singer with "Bambino". Following this, she became the top-selling recording artist in France between 1957 and 1961. Her music charted in many countries in Europe and Latin America. She collaborated with singers such as Julio Iglesias, Charles Aznavour, Johnny Mathis and Petula Clark.

Although she made a few films during her career as a singer, she effectively reconnected with cinema with The Sixth Day, a film by Youssef Chahine released in 1986. In France, although the film was hailed by critics, it was a commercial failure.

Dalida was deeply disturbed by the suicide of her partner Luigi Tenco in 1967. Despite this, she forged ahead with her career, forming the record label International Show with her brother Orlando, recording more music and performing at concerts and music competitions. After struggling with bouts of depression for many years, Dalida killed herself by drug overdose on 3 May 1987.

อาแล็ง ฟาเบียง มอริส มาร์แซล เดอลง (ฝรั่งเศส: Alain Fabien Maurice Marcel Delon) เป็นนักแสดง ผู้ผลิตภาพยนตร์และนักเขียนและนักร้องและนักธุรกิจชาวฝรั่งเศส–สวิสซึ่งปัจจุบันมีสถานะเป็นพลเมืองฝรั่งเศสและสวิส (เกิด 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2478) ที่เมืองโซ (Sceaux) จังหวัดโอดแซน แคว้นอีล-เดอ-ฟร็องส์ ไม่ไกลจากปารีส พ่อแม่ของเขา ฟาเบียงและเอดิตหย่ากันตั้งแต่เขายังเด็ก ๆ เพื่อกลับมาแต่งงานกันใหม่ เขามีพี่น้องต่างพ่อ-แม่อีก 3 คน (ชาย 2 หญิง 1) เข้าเรียนโรงเรียนประจำของโรมันคาทอลิก ซึ่งเป็นหนึ่งในหลาย ๆ โรงเรียนของเขา เพราะเขาจะโดนไล่ออกบ่อยครั้งเนื่องจากความเกกมะเหรกเกเร แต่สงสัยเห็นมีแววด้านศาสนา ครั้งหนึ่งครูเคยแนะนำให้เขาไปบวชเรียน

เดอลง ออกจากโรงเรียนตอนอายุ 14 ขวบ และใช้เวลาช่วงสั้น ๆ ทำงานที่ร้านขายเนื้อของพ่อบุญธรรม จากนั้น 3 ปี เขาไปเกณฑ์เป็นทหาร และในปี ค.ศ. 1953 เขาถูกส่งตัวไปรบในสงครามอินโดจีนครั้งแรก โดยเดอลงเป็นทหารอยู่กว่า 11 เดือน ซึ่งในจำนวนมี 5 เดือนที่เขาอยู่ในห้องขัง จากความผิดเรื่องระเบียบวินัย จนโดนขับออกจากกองทัพ เขาเลยกลับไปปารีส เงินทองก็ไม่มี ทำงานทุกอย่างตามแต่คนจะจ้าง ทั้งบริกร คนเฝ้าประตู และพนักงานขาย ระหว่างนี้เอง เขาได้พบดาราสาว บรีฌิต โอแบร์ และไปงานเทศกาลภาพยนตร์เมืองกาน กับเธอเป็นก้าวแรกสู่วงการแสดงของเขา ที่กาน เดอลงไปเตะตาแมวมองคนดังอย่างเดวิด โอ. เซลซ์นิก ซึ่งพาเขาไปทดสอบหน้ากล้อง ผลออกมาเป็นที่พอใจ เดอลงเลยได้รับสัญญาเล่นหนัง และเรียนภาษาอังกฤษ เขากลับไปเรียนภาษาที่ปารีส และได้พบผู้กำกับอีฟว์ อาเลแกร ที่กล่อมเขาให้อยู่เล่นหนังที่ฝรั่งเศสดีกว่า ซึ่งเซลซ์นิกก็ยินยอมให้เดอลงยกเลิกสัญญา และอาเลแกรให้เขาเล่นหนังเรื่องแรก Quand la femme s'en mêle ตามด้วยหนังตลกเรื่อง Faibles Femmes หนังเรื่องแรกของเขาที่ฉายในอเมริกาและประสบความสำเร็จด้วย

• ค.ศ. 1960 เดอลงเล่น Purple Noon ของผู้กำกับฯ เรอเน เกลม็อง ซึ่งสร้างจากนวนิยาย The Talented Mr. Ripley และได้รับเสียงวิจารณ์ในเชิงบวกอย่างมาก ก่อนที่จะประสบความสำเร็จตามมาติด ๆ ใน Rocco and His Brothers และ 4 ปีต่อมา เดอลงหันไปเน้นการแสดงละครเวที และเขาได้ตั้งบริษัทหนังขึ้นเป็นตัวตนชื่อว่า "Delbeau Production" ร่วมกับฌอร์ฌ โบม ก่อนแยกตัวมาตั้งบริษัทดูแลคนเดียว Adel เล่นหนังเปิดตัวบริษัทเรื่อง Jeff ก่อนดังเปรี้ยงปร้างกับงานเรื่อง Borsalino ภาพยนตร์ที่ทำรายได้มากที่สุดเป็นประวัติการณ์ของฝรั่งเศสตอนนั้น

• ค.ศ. 1973 เดอลงควงคู่นักร้องสาว ดาลีดา ร้องเพลง Paroles, paroles จนดังขจรขจายทั้งในฝรั่งเศส ญี่ปุ่น และแคนาดา และหลาย ๆ ประเทศ และหลังเล่นหนังเรื่อง Notre histoire (1984) เดอลงได้รับรางวัลเซซาร์ (เปรียบเสมือนรางวัลออสการ์ของฝรั่งเศส) ก่อนจะมีหนังที่ไม่ประสบความสำเร็จอีกเป็นชุด ๆ ช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1980 ถึงช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1990 และหลังความล้มเหลวใน Une chance sur deux เดอลงก็ประกาศลาวงการในปี ค.ศ. 1997 โดยกลับมารับงานแสดงบ้างเป็นบางครั้งบางคราว