ใครออกเดทกับ ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์?

ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์ (ฝรั่งเศส: Charles Maurice de Talleyrand-Périgord) หรือได้รับยศในปี 1806 เป็น เจ้าชายแห่งเบแนว็อง (Prince de Bénévent) เป็นนักการเมือง, นักการทูตและพระชาวฝรั่งเศส หลังจากจบการศึกษาด้านเทววิทยา ในปี 1780 เขาก็ได้ดำรงตำแหน่งพระราชาคณะ และเป็นผู้แทนของราชสำนักในการปกครองสังฆมณฑลคาทอลิกในฝรั่งเศส เขาประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดในราชสำนักฝรั่งเศส และได้เป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศหรือตำแหน่งทางการทูตที่สำคัญหลายครั้ง ระยะเวลารับราชการของเขากินเวลายาวนานตั้งแต่ราชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ผ่านช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศสเข้าสู่รัชกาลจักรพรรดินโปเลียน และสิ้นสุดในรัชกาลพระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1

ตาแลร็องเป็นมันสมองด้านการทูตในช่วงที่นโปเลียนเรืองอำนาจและฝรั่งเศสสามารถพิชิตดินแดนมากมายในทวีปยุโรป แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว งานของตาแลร็องคืองานด้านสันติภาพ โดยการเจรจาสงบศึกระหว่างฝรั่งเศสกับประเทศต่างๆ อาทิ เขาสามารถเจรจาสงบศึกกับออสเตรียในปี 1801 ผ่านสนธิสัญญาลูว์เนวีล และกับอังกฤษในปี 1802 ผ่านสนธิสัญญาอาเมียง แม้ตาแลร็องจะไม่สามารถยับยั้งสงครามให้ปะทุขึ้นมาใหม่ในปี 1803 แต่ก่อนปี 1805 เขาสามารถโน้มน้าวนโปเลียนไม่ให้ทำสงครามกับออสเตรีย, ปรัสเซีย และ รัสเซีย แม้เขาจะลาออกจากตำแหน่งรัฐมนตรีการต่างประเทศในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1807 แม้ตาแลร็องยังคงได้รับความเชื่อใจจากนโปเลียน แต่เขาร่วมวางแผนอย่างลับๆเพื่อสกัดนโปเลียนโดยการเจรจาลับกับซาร์อเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งรัสเซียและรัฐมนตรีเมทเทอร์นิชของออสเตรีย จนกระทั่งเมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในปี 1814 ตาแลร็องเข้ามารับผิดชอบด้านการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บงตามหลักกฎหมาย นอกจากนี้ ตาแลร็องยังมีบทบาทสำคัญในการประชุมใหญ่แห่งเวียนนาระหว่างปี 1814-15 ด้วย

Countess Anna Charlotte Dorothea von Medem (3 February 1761 – 20 August 1821) was born a Gräfin (Countess) of the noble Baltic German Medem family and later became Duchess of Courland. Popularly known as Dorothea of Courland after her marriage to Peter von Biron, the last Duke of Courland, she hosted an aristocratic salon in Berlin and performed various diplomatic duties on behalf of her estranged husband. She would spend the rest of her life in her estate in Löbichgau, where she would invite and host many important political and cultural figures of the time and make many acquaintances, ranging from Goethe over Napoleon I of France to Talleyrand, the latter of whom she was reportedly very close.

Anne Louise Germaine de Staël-Holstein (French: [an lwiz ʒɛʁmɛn də stal ɔlstajn]; née Necker; 22 April 1766 – 14 July 1817), commonly known as Madame de Staël ( də-STAHL; French: [madam də stal]), was a prominent philosopher, woman of letters, and political theorist in both Parisian and Genevan intellectual circles. She was the daughter of banker and French finance minister Jacques Necker and Suzanne Curchod, a respected salonist and writer. Throughout her life, she held a moderate stance during the tumultuous periods of the French Revolution and the Napoleonic era, persisting until the time of the French Restoration.

Her presence at critical events such as the Estates General of 1789 and the 1789 Declaration of the Rights of Man and of the Citizen underscored her engagement in the political discourse of her time. However, Madame de Staël faced exile for extended periods: initially during the Reign of Terror and subsequently due to personal persecution by Napoleon. She claimed to have discerned the tyrannical nature and ambitions of his rule ahead of many others.

During her exile, she fostered the Coppet group, a network that spanned across Europe, positioning herself at its heart. Her literary works, emphasizing individuality and passion, left an enduring imprint on European intellectual thought. De Staël's repeated championing of Romanticism contributed significantly to its widespread recognition.

Within her work, de Staël not only advocates for the necessity of public expression but also sounds cautionary notes about its potential hazards.

Adélaïde-Émilie (sometimes Émilie-Adélaïde) Filleul, Marquise de Souza-Botelho (14 May 1761 – 19 April 1836) was a French writer.

Dorothée Dorinville, stage name Mademoiselle Luzy (1747–1830), was a French stage actress.

She was engaged at the Comédie-Française in 1764. She became a Sociétaires of the Comédie-Française in 1764. She retired in 1781.

She was most known as a soubrette, but also performed tragedy, and acted as a singer and dancer. She was described as a serious and ambitious stage artist, and was a part of the movement that wished to introduce realistic stage costumes. She was imprisoned in 1771 after having broken the censure laws in a play by Imbert.