ใครออกเดทกับ Alice Ozy?

Edmond François Valentin About (14 February 1828 – 16 January 1885) was a French novelist, publicist and journalist.

ปอล กุสตาฟว์ ลูย คริสต็อฟ ดอเร (ฝรั่งเศส: Paul Gustave Louis Christophe Doré) หรือ กุสตาฟว์ ดอเร (6 มกราคม ค.ศ. 1832 – 23 มกราคม ค.ศ. 1883) เป็นศิลปินชาวฝรั่งเศส

ดอเรเกิดเมื่อปี ค.ศ. 1832 ที่เมืองสทราซบูร์ เมื่อมีอายุได้ 5 ปี เขาก็เริ่มวาดภาพ และเมื่ออายุได้ 12 ปี เขาก็เริ่มทำภาพพิมพ์หิน ครอบครัวของดอเรย้ายไปอยู่ที่ปารีสเมื่อดอเรอายุได้ 15 ปี ที่นั่นเขาเริ่มเป็นที่รู้จักในฐานะนักวาดภาพประกอบ จากผลงานภาพประกอบในหนังสือของนักเขียนหลายคน เช่น ฟร็องซัว ราเบอแล และออนอเร เดอ บาลซัก รวมถึง ดอนกิโฆเต้ ฉบับภาษาฝรั่งเศส และ The Raven ของเอดการ์ แอลลัน โพ ในปี ค.ศ. 1867 ผลงานของดอเรได้ถูกนำไปจัดแสดงที่กรุงลอนดอน และได้รับคำติชมอย่างมากจนทำให้เขาได้งานที่สำนักพิมพ์ Grant & Co และผลิตผลงาน London: A Pilgrimage ซึ่งได้รับความนิยมอย่างมาก

ในช่วงหลัง ดอเรได้วาดภาพประกอบให้กับหนังสือของคอเลริดจ์ และเทนนีสัน รวมถึง แพระไดส์ลอสต์ ของมิลตัน และ ดีวีนากอมเมเดีย ของดันเต เขาอยู่เป็นโสดตลอดชีวิต และอาศัยอยู่กับแม่จนกระทั่งเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1883 ที่กรุงปารีส ขณะมีอายุได้ 51 ปี

Thomas Couture (French pronunciation: [tɔma kutyʁ]; 21 December 1815 – 30 March 1879) was a French history painter and teacher. He taught many notable contemporary figures of the art world, such as Édouard Manet, Henri Fantin-Latour, John La Farge, Pierre Puvis de Chavannes, John Ward Dunsmore, Karel Javůrek, William Morris Hunt, and Joseph-Noël Sylvestre.

Henri Eugène Philippe Louis d'Orléans, Duke of Aumale (16 January 1822 – 7 May 1897) was a leader of the Orleanists, a political faction in 19th-century France associated with constitutional monarchy. He was born in Paris, the fifth son of King Louis-Philippe I of the French and Maria Amalia of Naples and Sicily and used the title Duke of Aumale.

Aumale became an infantry officer and saw active service in the French conquest of Algeria and in 1847 was appointed as its Governor-General. After the French Revolution of 1848, he went to live in England, where he pursued historical interests. The Franco-Prussian War enabled him to return to France, where he was elected to parliament and the Académie française. In 1872, he returned to the army as a Divisional General, and from 1879 to 1883 was inspector-general of the army.

An important art collector, Aumale left his Château de Chantilly to the Institute of France, to display his collection.

Théodore Chassériau (French pronunciation: [teɔdɔʁ ʃaseʁjo]; Spanish: Teodoro Chasseriau; September 20, 1819 – October 8, 1856) was a Dominican-born French Romantic painter noted for his portraits, historical and religious paintings, allegorical murals, and Orientalist images inspired by his travels to Algeria. Early in his career he painted in a Neoclassical style close to that of his teacher Jean-Auguste-Dominique Ingres, but in his later works he was strongly influenced by the Romantic style of Eugène Delacroix. He was a prolific draftsman, and made a suite of prints to illustrate Shakespeare's Othello. The portrait he painted at the age of 15 of Prosper Marilhat makes Chassériau the youngest painter exhibited at the Louvre museum.

หลุยส์-นโปเลียน โบนาปาร์ต (ฝรั่งเศส: Louis-Napoléon Bonaparte ลูย-นาปอเลอง บอนาปาร์ต) ชื่อเกิดว่า ชาร์ล-หลุยส์ นโปเลียน โบนาปาร์ต (ฝรั่งเศส: Charles-Louis Napoleon Bonaparte) เป็นประธานาธิบดีเพียงคนเดียวแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่สอง เป็นบุคคลแรกที่ประชาชนเลือกตั้งโดยตรงให้ดำรงตำแหน่งนี้ อยู่ในตำแหน่งระหว่าง ค.ศ. 1848–52 แต่รัฐธรรมนูญมิให้ดำรงตำแหน่งซ้ำ จึงยึดอำนาจรัฐบาลตนเองแล้วขึ้นเป็นจักรพรรดินามว่า นโปเลียนที่ 3 (ฝรั่งเศส: Napoleon III) แห่งจักรวรรดิฝรั่งเศสที่สอง อยู่ในตำแหน่งจักรพรรดิช่วง ค.ศ. 1852–70

ทรงเป็นพระราชภาติยะ(ลูกของพี่ชายหรือน้องชาย)ในจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 และขึ้นเป็นจักรพรรดิเมื่อวันที่ 2 ธันวาคม ค.ศ. 1852 วันครบรอบ 48 ปีการราชาภิเษกของนโปเลียนที่ 1 ทั้งนี้ นโปเลียนที่ 3 อยู่ในตำแหน่งประมุขแห่งรัฐฝรั่งเศสยาวนานที่สุดนับแต่ปฏิวัติฝรั่งเศสเป็นต้นมา

ในช่วงแรกแห่งการเถลิงราชย์ รัฐบาลนโปเลียนสั่งให้มีการตรวจพิจารณาและใช้มาตราการแข็งกร้าวต่อเหล่าผู้ต่อต้าน ในระยะเวลานับแต่เขาขึ้นครองราชย์จนถึง ค.ศ. 1859 มีผู้ถูกจับกุมคุมขังหรือเนรเทศไปยังทัณฑนิคมกว่า 600 คน ทั้งมีผู้ยอมเนรเทศตัวเองออกนอกประเทศฝรั่งเศสอีกหลายพันคน ในจำนวนนี้รวมถึงวิกตอร์ อูโก (Victor Hugo) นักประพันธ์ผู้เลื่องชื่อ อย่างไรก็ดี ตั้งแต่ ค.ศ. 1862 สืบมา นโปเลียนผ่อนคลายความเข้มงวดในการตรวจพิจารณาลง และเปิดเสรีมากขึ้นจนทำให้ดินแดนฝรั่งเศสได้ชื่อว่า "จักรวรรดิเสรี" (Liberal Empire) ผู้ต่อต้านเขาหลายคนจึงเดินทางกลับเข้าประเทศ และร่วมเป็นสมาชิกสมัชชาแห่งชาติ (National Assembly)

ทุกวันนี้ นโปเลียนที่ 3 เป็นที่รู้จักเพราะจัดการบูรณะกรุงปารีสขนานใหญ่ ซึ่งมีบารอนโอสมาน (Baron Haussmann) เป็นแม่กอง นโปเลียนที่ 3 ยังดำเนินโครงการโยธาหลวงในหลายเมือง เช่น มาร์แซย์, ลียง เป็นต้น

อนึ่ง นโปเลียนที่ 3 ยังปรับปรุงระบบธนาคารในประเทศให้ทันสมัย ขยายระบบรถไฟ ทำให้กองเรือพาณิชย์ของประเทศมีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองในโลก อุปถัมภ์การขุดคลองสุเอซ จัดตั้งระบบกสิกรรมสมัยใหม่ซึ่งทำให้ทุพภิกขภัยในประเทศสิ้นสุดลงและทำให้เกิดการส่งสินค้าเกษตรออกจำหน่ายภายนอกประเทศ ตลอดจนเจรจาสนธิสัญญา ค.ศ. 1860 เพื่อให้เกิดการค้าเสรีกับอังกฤษ ตามมาด้วยการทำความตกลงทำนองเดียวกันกับชาติยุโรปอื่น ๆ นโปเลียนยังให้ปฏิรูปสังคม เช่น ให้กรรมกรชาวฝรั่งเศสมีสิทธิหยุดงานประท้วงหรือชุมนุม เปิดโอกาสให้สตรีเข้าถึงการศึกษาได้มากขึ้นอย่างยิ่ง รวมถึงเพิ่มวิชาที่โรงเรียนรัฐทุกแห่งต้องเปิดสอน

ด้านนโยบายต่างประเทศ นโปเลียนที่ 3 หมายใจจะให้ฝรั่งเศสมีอิทธิพลครอบงำยุโรปและสากลโลกอีกครั้ง เขาหนุนแนวคิดชาตินิยมและอำนาจอธิปไตยของปวงชน เขาเข้าเป็นพันธมิตรกับบริเตนในสงครามไครเมียช่วง ค.ศ. 1853–56 ซึ่งรัสเซียพ่ายแพ้ ขณะเดียวกันเขาส่งกองทัพไปช่วยกลุ่มรัฐสันตะปาปามิให้ถูกอิตาลีผนวกดินแดน นโปเลียนที่ 3 ยังแผ่อำนาจนอกประเทศไปยังเอเชีย แปซิฟิกและแอฟริกา ทั้งส่งทหารเข้าแทรกแซงการเมืองเม็กซิโก หวังจะสถาปนาจักรวรรดิเม็กซิโกที่สองขึ้นเป็นดินแดนในอารักขาฝรั่งเศส แต่ไม่ประสบผล

พอเข้า ค.ศ. 1866 นโปเลียนที่ 3 ต้องประเชิญมหาอำนาจที่กำลังขยายตัวอย่างปรัสเซีย เพราะอ็อทโท ฟ็อน บิสมาร์ค นายกรัฐมนตรีปรัสเซีย หมายจะหลอมรวมแผ่นดินเยอรมันเข้าเป็นหนึ่งภายใต้ร่มบารมีปรัสเซีย ครั้นเดือน กรกฎาคม ค.ศ. 1870 นโปเลียนจึงต้องเข้าสู่สงครามฝรั่งเศส-ปรัสเซียโดยไม่มีใครล่มหัวจมท้ายด้วย ทั้งมีกำลังรบด้อยกว่าปรัสเซีย ผลลัพธ์จึงเป็นความปราชัยของทหารฝรั่งเศส ตัวนโปเลียนถูกจับเป็นเชลยในยุทธการเซอด็อง (Sedan) นำไปสู่การล่มสลายของจักรวรรดิฝรั่งเศสที่สอง และจัดตั้งสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่สามขึ้นในกรุงปารีส ก่อนที่นโปเลียนที่ 3 จะลี้ภัยไปอังกฤษ และอยู่ที่นั่นจนสิ้นชีวิตใน ค.ศ. 1873