ใครออกเดทกับ ออนอเร เดอ บาลซัก?

ออนอเร เดอ บาลซัก (ฝรั่งเศส: Honoré de Balzac; 20 พฤษภาคม ค.ศ. 1799 - 18 สิงหาคม ค.ศ. 1850) เป็นนักเขียนนิยายและนักเขียนบทละครชาวฝรั่งเศส ผลงานชิ้นเอกของเขาคือนิยายชุดต่อเนื่องประกอบด้วยเรื่องสั้นและนิยายหลายเรื่อง เรียกชื่อว่า นาฏกรรมชีวิต (La Comédie humaine) ซึ่งแสดงให้เห็นฉากชีวิตของชาวฝรั่งเศสในยุคหลังจากที่นโปเลียนที่ 1 สิ้นอำนาจลงในปี ค.ศ. 1815

บาลซักมีความสามารถพิเศษในการสังเกตรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ และสิ่งปลีกย่อยที่แสดงถึงความเป็นสังคม เขาจึงได้รับยกย่องเป็นหนึ่งในผู้วางรากฐานแนวคิดสัจจนิยมในงานวรรณกรรมยุโรป เขามีชื่อเสียงในการสร้างตัวละครที่มีแง่มุมปัญหาหลากหลายและซับซ้อน มีความทะยานอยาก และมีความเป็นมนุษย์อย่างมีชีวิตชีวา งานเขียนของเขาส่งอิทธิพลต่อนักเขียนผู้มีชื่อเสียงอีกหลายคน รวมถึงนักเขียนนวนิยาย มาร์แซล พรุสต์, อีมิล โซลา, ชาร์ลส์ ดิกเก้นส์, เอดการ์ แอลลัน โพ, ฟิโอดอร์ ดอสโตเยฟสกี, กุสตาฟว์ โฟลแบร์, แมรี คอเรลลี, เฮนรี เจมส์, วิลเลียม ฟอลค์เนอร์, แจ็ก เครูแอ็กและอิตาโล คาลบิโน และนักปรัชญาคนสำคัญอีกหลายคน เช่น ฟรีดริช เองเงิลส์ เป็นต้น ผลงานของบาลซักหลายเรื่องได้รับการดัดแปลงหรือส่งแรงบันดาลใจต่อภาพยนตร์ และยังเป็นแหล่งข้อมูลที่สร้างแรงบันดาลใจแก่นักเขียน ผู้สร้างภาพยนตร์ และนักวิจารณ์อีกมากมาย

ด้วยความที่เขาเป็นนักคิดนักเขียนที่กระตือรือร้น มีความคิดอิสระเหมือนอย่างเด็ก ทำให้บาลซักมีปัญหาในการปรับตัวเข้ากับวิธีการเรียนในโรงเรียนไวยากรณ์ จิตจำนงของเขาทำให้เขามีปัญหากับการใช้ชีวิตและยังทำลายความทะเยอทะยานทำให้เขาไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตการงาน เมื่อเขาจบการศึกษา บาลซักทำงานเป็นทนายฝึกหัดในสำนักกฎหมายแห่งหนึ่ง แต่ก็ลาออกเพราะเบื่อหน่ายกับการงานที่ไร้ชีวิตชีวาและซ้ำซาก ก่อนที่เขาจะเป็นนักเขียน รวมถึงระหว่างช่วงเวลาที่เขาเขียนนิยายนั้น เขาเคยพยายามจะเปิดสำนักพิมพ์ เป็นนักธุรกิจ นักวิจารณ์ และนักการเมือง แต่ก็ประสบความล้มเหลวทั้งหมด นาฏกรรมชีวิต เป็นงานเขียนที่สะท้อนถึงความยากลำบากจากชีวิตจริงของเขา ประกอบไปด้วยฉากต่างๆ ที่มาจากประสบการณ์ชีวิตของเขาจริงๆ

บาลซักมีปัญหาสุขภาพตลอดชีวิตของเขา ซึ่งอาจเกิดจากความเครียดในการทำงาน ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับครอบครัวก็ตึงเครียดจากทั้งปัญหาการเงินและบุคลิกส่วนตัว เขาสูญเสียเพื่อนไปมากกว่า 1 คนจากการวิพากษ์วิจารณ์ผลงาน เขาแต่งงานกับ Ewelina Hańska ผู้ซึ่งเขาหลงรักมาเป็นเวลานานเมื่อปี ค.ศ. 1850 และเสียชีวิตหลังจากนั้น 5 เดือน

Caroline Pétiniaud, dite Marbouty, née le 19 juillet 1803 à Paris et morte le 16 février 1890 à Paris, est une écrivaine française connue sous le pseudonyme de Claire Brunne (ou Claire Brune).

Marie du Fresnay (French pronunciation: [maʁi dy fʁɛnɛ]), or Maria du Fresnay, née Daminois (1809–1892), was a French writer.

She was the mistress of Honoré de Balzac, by whom she had a daughter, Marie-Caroline du Fresnay (b. 4 June 1834), the only child of the French author. Her own mother was the playwright and novelist Adèle Daminois.

She was also the mother of French knight Ange Du Fresnay and the ancestor of French writer and silent film director Guy du Fresnay as well as of French contemporary essayist and economist Philippe du Fresnay.

Her life inspired Balzac's most famous novel, Eugénie Grandet (1833), which depicted in part her family, who were living at the time in the French city of Sartrouville.

Laure de Berny, née Louise Antoinette Laure Hinner à Versailles le 23 mai 1777 et morte dans la maison « La Bouleaunière », à Grez-sur-Loing, près de Nemours le 27 juillet 1836, était l’inspiratrice et amante d’Honoré de Balzac, pour lequel elle éprouvait un amour quasi maternel. Elle fut la première et, semble-t-il, la plus grande passion de l’écrivain. C'est à Georges Vicaire et Gabriel Hanotaux de l'Académie française que l'on doit la découverte de l'identité de la dilecta qu'ils ont si bien présentée dans La Jeunesse de Balzac. Balzac imprimeur paru en 1903, c'est-à-dire plus de cinquante ans après la mort de Balzac.

Claire de Maillé de La Tour-Landry, épouse du duc de Castries, née le 9 décembre 1796, morte le 16 juillet 1861, fut une des maîtresses les plus célèbres d’Honoré de Balzac. Malgré un amour chaste et une relation physique jamais consommée, elle eut avec lui une aventure qui défraya la chronique de l’époque. Elle s’était déjà attiré auparavant la désapprobation de son entourage familial par sa conduite « peu orthodoxe ».

Olympe Pélissier (9 May 1799 – 22 March 1878) was a French artists' model and courtesan and the second wife of the Italian composer Gioachino Rossini. She sat for Vernet for his painting of Judith and Holofernes. Honoré de Balzac described her as "the most beautiful courtesan in Paris".